ფერაძე, გოჩა2022-12-192022-12-192022რევაზ გოგშელიძე 65 საიუბილეო კრებული, თბილისი, 2022, გვ. 555-596.978-9941-34-100-7https://dspace.tsu.ge/handle/123456789/2014წერილში „პირველი ქართველი პროკურორები“ (XIX საუკუნის I მეოთხედი), შევეცადეთ გადმოგვეცა ის დიდი ეროვნული სულისკვეთება, ზრუნვა საკუთარი ქვეყნისა და ერის ბედზე, რომელიც ასე თვალშისაცემია პირველი ქართველი პროკურორების ვასილ ჭილაძისა და იაგორ (გიორგი) ჭილაშვილის ცხოვრებასა და სამოხელეო საქმიანობაში. ვასილ ჭილაძე 1814 წელს დაინიშნა საქართველო-იმერეთის უწმინდესი სინოდის კანტორის პროკურორის თანამდებობაზე, ხოლო იაგორ (გიორგი) ჭილაშვილს 1821 წლის 1 აგვისტოდან ეკავა საქართველოს უზენაესი მთავრობის პროკურორის თანამდებობა. მიუხედავად იმისა, რომ ორივე მათგანს რუსეთის იმპერიის მიერ საქართველოსთან მიმართებაში გატარებული უმძიმესი კოლონიალური, აშკარად რუსიფიკატორული პოლიტიკის პირობებში უხდებოდათ ამავე სახელმწიფოს პროკურორის მუნდირის ტარება, არცერთს უმაღლესი სათნოების - ღირსებისთვის არ უღალატია. შეიძლება ითქვას, რომ მათ შეუძლებელი შეძლეს. შესანიშნავი მაგალითი დაუტოვეს მომავალ თაობებს, როგორ შეიძლება ნიჭისა და მაღალი პროფესიონალიზმის ხარჯზე, თვით უმძიმეს პირობებშიც კი, სარგებელი მოუტანო საკუთარ ხალხს, სამშობლოს.geიმპერიაკოლონიალიზმირუსიფიკაციასაჭილაოსაქართველო-იმერეთის გუბერნიაუწმინდესი სინოდისასულიერო დიკასტერიამოხელემთავარმართებელიეგზარქოსიპროკურატურაპროკურორითანაშემწედირექტივამემამულეგადასახადისამოქალაქო სამართალწარმოებააუქციონისუბიექტიArticle