თაობათა ურთიერთობის საკითხი ილია ჭავჭავაძის ნააზრევში

Abstract

თაობათა ურთიერთობის პრობლემა XIX საუკუნის ქართული ლიტერატურულ-საზოგადოებრივი აზროვნების ისტორიის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი საკითხია. ქართველ ლიტერატურათმცოდნეთა დიდი ნაწილი მიიჩნევს, რომ XIX საუკუნის 60-70-იან წლებში ჩვენს სინამდვილეში გაიმართა ე. წ. „მამათა და შვილთა ბრძოლა“, რომელშიც ერთმანეთს დაუპირისპირდნენ პროგრესულად მოაზროვნე ახალგაზრდები და კონსერვატიული ცნობიერების მქონე უფროსები. თაობათა ურთიერთობის საკითხის განხილვა ილიას თანამედროვე არაერთმა პუბლიცისტმა (ს. მესხი, პ. უმიკაშვილი, ნ. ურბნელი, გ. მაიაშვილი, ი. ჯაბადარი და სხვ.) სცადა. აღნიშნული საკითხის თაობაზე ილია ჭავჭავაძემაც გამოთქვა თავისი ავტორიტეტული მოსაზრება (წერილები: „თერგდალეულნი და ახალი თაობა“, „წერილები ქართულ ლიტერატურაზე“, „შინაური მიმოხილვა“), რომელსაც ქართული საზოგადოებრივი აზროვნების ისტორიის მკვლევარნი ნაკლებად ითვალისწინებენ ხოლმე, მიუხედავად იმისა, რომ ილიას, როგორც ხსენებული ლიტერატურული პოლემიკის მთავარი მონაწილის, შეფასებას სახელმძღვანელო მნიშვნელობა აქვს. The problem of relation between the generations is one of the most actual problems of the 19th century Georgian literary and social thinking. From the point of view of Georgian critics, in 19th century, there existed an ideological struggle between the young and old generations of Georgian writers. In Georgian criticism this phenomenon is called as a “struggle of fathers and sons”. Ilia Chavchavadze in his letters: “Tergdaleulni and New Generation”, “Essays about the Georgian Literature”, “Home Review” discuss the abovementioned problem and clearly defines several aspects of this phenomenon. From the Ilia Chavchavadze’s standpoint, the problem of relation between the generations has guided the researchers even till nowadays.