Abstract:
წარმოდგენილი კვლევა ეხება სწავლების მულტისენსორული მიდგომის შესწავლას ქართულ საგანმანათლებლო სივრცეში. კერძოდ, კვლევის მიზანია: ა) შეისწავლოს სასკოლო საზოგადოების წარმოდგენები, რწმენები და კოგნიტური სქემები სენსორული სასწავლო გეგმის მიზნობრიობასა და ეფექტიანობასთან დაკავშირებით, ასევე სენსორული სასწავლო გეგმის გამოყენების პრაქტიკა და გამოცდილება; ბ) წარმოაჩინოს მულტისენსორული სწავლებისა და მულტისენსორული სწავლის კონსტრუქტები სასკოლო საზოგადოებაში და აღწეროს მათი გამოყენების არეალი.
კვლევის სამიზნე ჯგუფს წარმოადგენდნენ ორი საჯარო სკოლის ადმინისტრაციის წარმომადგენლები, საგნობრივი მასწავლებლები, აღმზრდელები და სპეციალისტები (სპეციალური მასწავლებელი, ასისტენტი, აღმზრდელი, ფსიქოლოგი, სოციალური თერაპევტი). კვლევის მიზნებიდან გამომდინარე შეირჩა სპეციალიზებული სკოლები, სადაც ირიცხებიან მხოლოდ სპეციალური საგანმანათლებლო საჭიროების მოსწავლეები.
კვლევა დაიგეგემა და რეალიზდა თვისებრივი კვლევის დიზაინით. მონაცემების მოპოვება განხორციელდა ნახევრად სტრუქტურირებული ინტერვიუების, ფოკუს ჯგუფებისა და მეორად მონაცემთა ანალიზის საშუალებით.
მონაცემთა დამუშავების საფუძველზე გამოიყო სამი საკვანძო მიმართულება:
სენსრული სასწავლო გეგმის არსის გააზრება და დამოკიდებულება მის მიმართ სასკოლო საზოგადოების მხრიდან;
სენსორული სასწავლო გეგმის დანერგვის პროცესი კლასის, მასწავლებლისა და მოსწავლის დონეზე;
სენსორული ოთახის ათვისებისა და გამოყენების არეალი.
კვლევის შედეგები ცხადყოფს, რომ საჭიროა ქართულ საგანმანათლბლო სივრცეში მულტისენსორული მიდგომის სიღრმისეული გააზრება და მისი დანერგვის ეფექტიანი მექანიზმების შემუშავება. კერძოდ, მთავარ გამოწვევად გამოიკვეთა მულტისენსორული მიდგომის მანიფესტური ხასიათი და იდეური და ტერმინოლოგიური აღრევა სხვა კონცეფციებთან.
კვლევის შედეგები, გამოკვეთილი სამუშაო მიმართულებები და სარეკომენდაციო აქტივობები მნიშვნელოვან წვლილს შეიტანს მულტისენსორული სწავლების დანერგვის პროცესის გაუმჯობესებისა და მეთოდოლოგიური მხარდამჭერი ჩარჩოს შექმნის თვალსაზრისით.
